تلفن های همراه سالهاست که همراه ما بودن، خیلی از این گوشی ها در زمان خودشون امکانات مشابه بقیه گوشی ها داشتن، اما هر از چند گاهی، بودن گوشی هایی که متفاوت با سایر محصولات بازار بود، گوشی هایی که بعضی از اون ها بازی رو برای همیشه عوض کرد، گوشی هایی که استاندارد های جدیدی رو بنا کرد.
امروز میخوام لیستی شامل 5 تا از این گوشی ها رو براتون بیارم، بعدش و در آخر مطلب هم چندتا از گوشی های شایسته ای که میتونستن در لیست باشن اما هرکدوم به دلیلی در لیست نیومدن رو نام میبرم. البته، امروز فقط به گوشی های هوشمند میپردازیم، اون هم گوشی های هوشمند دوره پُست پی سی. گوشی های ساده و گوشی های هوشمند قدیمی، در یک مطلب دیگه! با من همراه باشید تا ببینید از نظر من، کدوم گوشی ها شایسته بودن تو این لیست هستن.
راستش اول میخواستم راجب پُست پی سی یه مطلب بذارم که بدونید اصلا چی هست، اما با یه سرچ کوچولو دیدم دیجیاتو و آقای وفا نژاد عزیز، قبلا زحمتش رو کشیدن، پس من فقط یک قسمت از مقاله شون رو براتون بازنشر میکنم تا متوجه مفهوم پُست پی سی بشید: «دوران فرا پی سی از زمانی آغاز می شود که اسمارت فون ها، تبلت ها و دیگر گجت ها جایگاه پی سی را گرفتند و استفاده از رایانه های شخصی را روز به روز کمتر کردند.»
یکم دقیق تر بخوام بگم این دوران از سال 2007 و با معرفی اولین آیفون آغاز شد، پس اولین گوشی هم در لیست من، چیزی نیست جز:
1- آیفون
زمانی که آیفون معرفی شد، متفاوت با تمام گوشی هایی بود که مردم تا اون زمان دیده بودن. خیلی ها معتقد بودن آیفون از بقیه رقبا حداقل 5 سال جلوتره. هرچند به زودی ثابت شد که این کمی اغراق آمیز بود، اما شکی نیست که آیفون از بقیه جلوتر بود و با اومدنش، بازیِ دنیای تکنولوژی و حتی چهره دنیای انسان ها رو احتمالا برای همیشه عوض کرد.
صفحه نمایش بزرگ (با معیار های اون دوران) و لمسی اون هم از نوع خازنی، با کیفیت خیلی خوب، طراحی زیبا، خوشدست بودن، ضخامت کم، و بسیاری چیز های دیگه، همه و همه باعث شدن تا آیفون یک دستگاه فوق العاده لقب بگیره.
وقتی آیفون اومد به شدت محدود بود و از فقر نرم افزاری رنج میبرد و حتی برنامه های شخص ثالث هم پشتیبانی نمیشد. اما خب کم کم و با سیاست های درست استیو جابز (و البته یکی از اعضای هیئت مدیره اپل به اسم آرتور لوینسون که تونست جابز رو مُجاب کنه کیت توسعه نرم افزار بومی رو برای توسعه دهنده ها بدن بیرون)، این مشکلات رفته رفته کمتر شد. این گوشی فقط در آمریکا و تحت قرارداد دو ساله با اُپراتور AT&T به فروش رسید.
در هر صورت، این گوشی، بازی رو برای همیشه عوض کرد.
2- G1
نمیشه از دوران پُست پی سی و گوشی های هوشمندش حرف زد، ولی حرفی از G1 نزد! اولین گوشی با سیستم عامل اندروید که وارد بازار شد، این گوشی برند T-Mobile داشت، ینی برای این اُپراتور آمریکایی ساخته شده بود، و سازنده ش هم شرکت اچتیسیِ تایوانی بود. هر طرف هم اسم یکیشون نوشته شده بود، جلوی گوشی T-Mobile، پهلوش htc، پشتش هم Google. البته تقریبا 5 ماه بعد اچتیسی همین گوشی رو با نام دریم (Dream) و تحت برند خودش وارد بازار کرد. اولین اندروید هم صفحه لمسی داشت و هم کیبورد کامل (QWERTY) شاید دلیلش این بود که میترسیدن مردم تمایلی به خرید یک گوشی تمام لمسی نداشته باشن (مسخره ست چون آیفون فروش بسیار عالی ای داشت)، شاید میخواستن دستگاه رو حرفه ای تر نشون بدن (اون روزها که روز های اوج بلک بری و نوکیا بود داشتن کیبرد های کامل دستگاه رو حرفه ای جلوه میداد)، شاید هم دلیل اصلیش فقط این حقیقت بود که اندروید در واقع اصلا برای دستگاه های لمسی ساخته نشده بود و قرار بود رو گوشی هایی با صفحه کلید کامل عرضه بشه، اما خوب با اومدن آیفون همه چی عوض شد.
الان تعداد دقیق مُدل هایی که از این سیستم عامل قدرت گرفتن مشخص نیست، چون تعداد زیادی محصولات چینی و هندی هم وجود داره که دارن تبلت ها و گوشی هایی با این سیستم عامل میسازن، اما تخمین حداقل توسط خود من (تکرار میکنم، حداقل) 1800 نوع دستگاه مختلفه (این عدد رو از خودم در نیاوردم، اگه میخواید بدونید از کجا میگم، میتونید ازم بپرسید.)! این در حالیه که سیستم عامل سیمبین که دومین سیستم عامل بزرگ از حیث انواع دستگاه های تولید شده با این سیستم عامله، فقط 10% این تعداد، ینی 180 مدل دستگاه داشت.
3- گلکسی اس I9000
برخلاف تصور عموم، گلکسی اس I9000 اولین تلفن اندرویدی سامسونگ نبود، بلکه I7500 گلکسی اولین گوشی اندرویدی سامسونگ بود، که دقیقا یک سال قبل از گلکسی اس ارائه شد. اما چرا به جای این گوشی، من گلکسی اس سامسونگ رو در لیستم آوردم؟ چون این گلکسی اس بود که بازی رو برای سامسونگ عوض کرد، سامسونگ شرکتی بود که از نظر سخت افزاری و تکنولوژیکی در جای مناسبی قرار داشت، اما پلتفرمی برای توسعه نداشت و پلتفرم های موجود مثل سیمبین هم براش جوابگو نبودن، سرانجام با اومدن اندروید و یک سال پس از معرفی رسمیش، اولین گوشی اندرویدی خودش که همون I7500 بود رو معرفی کرد، اما این کافی نبود، در نتیجه یک سال بعد، گوشی ای با نهایت سخت افزار اون دوران (البته بدون فلش و با بدنه بی کیفیت) و سیستم عامل اندروید روانه بازار کرد، گوشی ای که به عقیده بسیاری، از جمله دادگاه و کارشناسان اون (و همچنین خیلی از کارشناسای مستقل) از نظر ظاهری و طراحی، تقلیدی بود از آیفون 3G و 3GS .به هر حال، این گوشی باعث موفقیت، محبوبیت، و معروف شدن بیش از پیش سامسونگ شد، و سامسونگ رو وارد مسیری کرد که باعث شد تبدیل به سلطان دنیای اندروید بشه، و برای مثال اولین تبلت اندرویدی دنیا، و اولین فبلت دنیا و بسیاری چیز های دیگه رو بسازه! هرچند این سلطنت الان متزلزله و مدعیان و رقیبان بسیاری داره، اما هنوز هم که هنوزه، سامسونگ داره با قدرت پیش میره.
4- آیفون 4
چهارمین نسل از خانواده آیفون که به همین نام هم صدا میشه. اپل بعد از آیفون اصلی دو مدل دیگه هم داد، 3G که همون آیفون اصلی بود فقط طراحیش عوض شده بود و از 3G پشتیبانی میکرد (و به همین نام هم صدا شد) و 3GS که همون طراحی و بسیاری از امکانات 3G رو داشت و فقط با یک سری بهبود های سخت افزاری سریعتر شده بود (حرف S هم در پایان 3GS نشونه Speed یا سرعته). اما از نوآوری خاصی خبری نبود، سه نسل از آیفون ها اومده بودن ولی تو بسیاری از موارد مشابه بودن، رقبا کم کم داشتن پیشرفت میکردن، برای مثال به نکسوس وان و گلکسی اس نگاه کنید، صفحه بسیار با کیفیت تر، دوربین های بهتر، بدنه باریک تر، سرعت بیشتر و... باعث شده بود تا آیفون به سختی به چالش کشیده بشه. و اپل کاری رو کرد که همیشه (البته بعد از معرفی آیفون های جدید و ساعت اپل، شاید دیگه نشه گفت "همیشه"...) میکنه: محصولی معرفی کرد که استاندارد های جدیدی تعریف کنه. طراحی کاملا جدید و متفاوتی داشت، باریکترین گوشی در اون زمان بود، آنتنهای مخابراتی و ارتباطیش به شکل بسیار زیبایی مثل یک نوار دور تا دور گوشی بود که هم به زیباتر شدن گوشی کمک کرده بود، هم به کوچکتر شدنش (البته بعدا باعث مشکلاتی شد...)، و پردازنده پرقدرت یک گیگاهرتزی داشت که نسبت به آیفون قبلی، بسیار سریعتر بود و دارای گرافیک بسیار عالی ای هم بود، صفحه نمایش رتینا تعریف جدیدی از کیفیت ارائه کرد و روی حسگر ژیروسکوپ هم خیلی مانور داده شد. در زمان خودش و تا حدودی با معیار های الان هم یک شاهکار طراحی صنعتی بود، محصولی پر از امکانات و نو آوری که بعد از اولین آیفون بی سابقه بود، و هنوز هم از سمت اپل بی سابقه محسوب میشه. بعد از آیفون 4 بود که ناگهان همه شرکت ها شروع کردن به مانور دادن روی باریک بودن گوشی هاشون و تراکم پیکسلی بالی صفحه نمایش ها. آیفون 4 واقعا در این لیست جا داشت.
5- لومیا 800
نمیشه از گوشی های ستودنی صحبت کرد، ولی از اولین ویندوزفون نوکیا حرفی نزد. البته بیشتر نکات مثبتش رو از برادر لینوکسیش، N9 امانت گرفته. برای مثال از طراحی نوکیا N9 (که به نظرم من فوق العاده ست) بهره میبرد، صفحه نمایش CBD AMOLED تقریبا برآمده (مثه اونی که تو آیفون جدید استفاده شد) داشت که البته روشناییش از N9 کمتر بود و همونطور که N9 مثل آیفون 4 و گلکسی اس صفحه نمایش و محافظ صفحه و حسگر های لمسی تو هم ادغام شده بودن، در لومیا 800 هم موقع لمس صفحه، کاملا حس میکردین که دارین خود تصاویر رو لمس میکنید، پردازنده یک هسته ایش کمی نسبت به رقبای دو هسته ای بدتر به نظر میرسید اما با فرکانس 1.4 گیگاهرتز اصلا ضعیف نبود، دوربین بسیار خوب و با کیفیتی داشت که کاملا با رقبا قابل مقایسه بود (هرچند فیلمبرداری HD به زودی با Full HD جایگزین شد) و بدنه یکدست پلی کربناتی از ویژگی های دیگه اولین ویندزفون نوکیا بود. ساخت این گوشی نتیجه قراردادی بود که نوکیا با مایکروسافت بسته بود، که باعث شد هم نوکیا نجات پیدا کنه و هم ویندوزفون پیشرفت های قابل ملاحظه ای بکنه. و در نهایت هم به خریداری شدن نوکیا توسط مایکروسافت انجامید.
در شرایطی که روزانه گوشی های جدید معرفی میشن خیلی سخته که یه لیست 5 تایی از گوشی ها انتخاب کرد، در نتیجه، قصد دارم تعدادی از گوشی های شایسته تقدیر رو هم نام ببرم:
نوکیا 5800 اکسپرس میوزیک که پاسخ نوکیا به آیفون بود و هرچند فروش خیلی خوبی رو هم تجربه کرد و گوشی خیلی خوبی هم بود، اما مسیر کلی نوکیا غلط بود و باعث نشد این کمپانی فنلاندی نجات پیدا بکنه.
اچتیسی Hero هم، در ایران بسیار گوشی محبوبی شد و حق هم داشت، کیفیت ساخت خیلی خوب، طراحی جالب، صفحه خازنی با کیفیت، سیستم عامل اندروید 1.5، و محیط کاربری sense و ترَکبال که به عنوان دوتا از امضا های اچتیسی بودن، از بقیه مشخصات این گوشیه. به خاطر اندروید کاپ کیک یک سری کمبود ها داشت، مثل فیلمبرداری ضعیف و تواناییِ نمایش فقط 65 هزار رنگ، اما باز هم محصول موفق و بسیار جالب توجهی بود، از نظر من اچتیسی تا زمان معرفی گوشیِ وان، نتونسته بود گوشی ای در حد و اندازه هیرو بسازه.
نوکیا N8 با دوربین 12 مگاپیکسلیش که در زمان خودش فوق العاده بود و هنوز هم از نظر دوربین خیلی قوی محسوب میشه، با سیستم عامل سیمبین 3 اومد و با آپدیت به آنا و بِل حتی بهتر از قبل شد، اما دیگه دیر شده بود، شاید اگه نوکیا این سیستم عامل رو روی 5800 معرفی کرده بود، الان همه چی فرق میکرد. N8 هم نتونست نوکیا رو نجات بده و شرایط بازی رو عوض کنه، خیلی دیر شده بود.
سامسونگ گلکسی نوت N7000 که اولین فبلت دنیا محسوب میشد و ثابت کرد قلم اونجوری که استیو جابز فکر میکرد، نمُرده! فاصله بین تبلت ها و گوشی ها رو پُر کرد، و برای کسایی که دنبال یه تبلت خیلی کوچیک یا گوشی خیلی بزرگ بودن تبدیل به یه دستگاه ایده آل شد! همچنین به عنوان فبلت، مرزی رو مشخص کرد که هنوز اکثر گوشی ساز ها مثل خود سامسونگ و سونی (که پرچمداراشون رو در همین مرز و با سایز 5.2 اینچ معرفی میکنن) و اچتیسی به اون وفادارن، اما متاسفانه بعضی شرکت های چینی و الجی توجهی به این مرز نمیکنن، و حتی استفاده از لفظ فبلت رو هم متوقف کردن. احتمالا در آینده همه شرکت ها همینکار رو میکنن.
سری پَدفون ایسوس رو واقعا نمیشه در لیست نیاورد، البته ازونجایی که این ایده بیشتر مورد توجهمه تا یک مدل مشخص، پس از کل سِری به عنوان یک مورد شایسته تقدیر نام بردم، این ایده که بتونین همه اطلاعاتتون، عکس ها، بازی ها، امتیاز ها و... رو بدون نیاز به سینک کردن هم در گوشی هم در تبلت داشته باشین خیلی جالبه، مخصوصا که هزینه عموما کمتری هم نسبت به خرید تبلت و گوشی جدا داره، و از طرف دیگه میتونید مطمئن باشید وقتی دارین با گوشی کار میکنید کسی نمیتونه با تبلتتون ور بره، و برعکس. :)
سونی اکسپرا Z که اولین پرچمدار ضدآب سونی، و اولین پرچمدار ضدآب بین بقیه پرچمدارها بود سونی رو سلطان دریا ها کرد. از بسیاری جهات میشد گفت بعد از سونی اکسپریا اس، این گوشی رسما اولین پرچمدار جدید سونی بود، و راه حلی که سونی سعی داشت به وسیله اون از وضعیت وخیمش خارج شه، مجموعه ای پُر از اشکال و ایراد بود، اما سونی با به روز رسانی های 6 ماهه و معرفی Z2، Z1 و Z3 مدام سعی در بهبودش داره و نسبتا هم موفق شده.
الجی G2 که طراحی بسیار هوشمندانه ای داشت، هم از نظر طراحی ظاهری هم از نظر طراحی صنعتی، که توضیحش برای این مطلب کمی طولانی میشه، این دستگاه از این جهت حائز اهمیت بود که به سامسونگ و دنیا نشون داد الجی هم میتونه گوشی های خوبی بسازه و موقعیت بقیه رو تهدید کنه (البته الجی پیش از اون هم گوشی های بسیار خوبی میساخت، و برعکس ایران در بازار های جهانی محبوبیت مناسبی داشت، اما متاسفانه در ایران اسمش بد در رفته بود، و مردم گوشی هاش رو با کیفیت نمیدونستن، که این روند برای ما ایرانی ها با معرفی G2 متوقف شد.)
الجی G Flex فقط به دلیل فبلت بودن در لیست نیومد. کلکسیونی از نوآوری! به نظر خود من این میزان از نوآوری از زمان آیفون 4 تا به حال بی سابقه بود! اشتباه نکنید، فقط به خاطر خمیده بودنش نیست، این فبلت به معنای واقعی کلمه انعطاف پذیره، ینی میتونی صافش کنی بدون اینکه بشکنه، و در عین حال قاب پشتش هم ترمیم پذیره، ینی خط و خش هایی که روش می افته بعد مدت کوتاهی از بین میره، اگه سایزش فقط یک اینچ کوچیکتر بود، مطمئنا تو لیست جا داشت.
در آخر فقط میخواستم یاد آور بشم که لیست طبق تاریخ معرفی دستگاه ها بود، نه میزان تاثیر گذاریشون.
ممنون که با من همراه بودین.
امروز میخوام لیستی شامل 5 تا از این گوشی ها رو براتون بیارم، بعدش و در آخر مطلب هم چندتا از گوشی های شایسته ای که میتونستن در لیست باشن اما هرکدوم به دلیلی در لیست نیومدن رو نام میبرم. البته، امروز فقط به گوشی های هوشمند میپردازیم، اون هم گوشی های هوشمند دوره پُست پی سی. گوشی های ساده و گوشی های هوشمند قدیمی، در یک مطلب دیگه! با من همراه باشید تا ببینید از نظر من، کدوم گوشی ها شایسته بودن تو این لیست هستن.
راستش اول میخواستم راجب پُست پی سی یه مطلب بذارم که بدونید اصلا چی هست، اما با یه سرچ کوچولو دیدم دیجیاتو و آقای وفا نژاد عزیز، قبلا زحمتش رو کشیدن، پس من فقط یک قسمت از مقاله شون رو براتون بازنشر میکنم تا متوجه مفهوم پُست پی سی بشید: «دوران فرا پی سی از زمانی آغاز می شود که اسمارت فون ها، تبلت ها و دیگر گجت ها جایگاه پی سی را گرفتند و استفاده از رایانه های شخصی را روز به روز کمتر کردند.»
یکم دقیق تر بخوام بگم این دوران از سال 2007 و با معرفی اولین آیفون آغاز شد، پس اولین گوشی هم در لیست من، چیزی نیست جز:
1- آیفون
زمانی که آیفون معرفی شد، متفاوت با تمام گوشی هایی بود که مردم تا اون زمان دیده بودن. خیلی ها معتقد بودن آیفون از بقیه رقبا حداقل 5 سال جلوتره. هرچند به زودی ثابت شد که این کمی اغراق آمیز بود، اما شکی نیست که آیفون از بقیه جلوتر بود و با اومدنش، بازیِ دنیای تکنولوژی و حتی چهره دنیای انسان ها رو احتمالا برای همیشه عوض کرد.
صفحه نمایش بزرگ (با معیار های اون دوران) و لمسی اون هم از نوع خازنی، با کیفیت خیلی خوب، طراحی زیبا، خوشدست بودن، ضخامت کم، و بسیاری چیز های دیگه، همه و همه باعث شدن تا آیفون یک دستگاه فوق العاده لقب بگیره.
وقتی آیفون اومد به شدت محدود بود و از فقر نرم افزاری رنج میبرد و حتی برنامه های شخص ثالث هم پشتیبانی نمیشد. اما خب کم کم و با سیاست های درست استیو جابز (و البته یکی از اعضای هیئت مدیره اپل به اسم آرتور لوینسون که تونست جابز رو مُجاب کنه کیت توسعه نرم افزار بومی رو برای توسعه دهنده ها بدن بیرون)، این مشکلات رفته رفته کمتر شد. این گوشی فقط در آمریکا و تحت قرارداد دو ساله با اُپراتور AT&T به فروش رسید.
در هر صورت، این گوشی، بازی رو برای همیشه عوض کرد.
2- G1
نمیشه از دوران پُست پی سی و گوشی های هوشمندش حرف زد، ولی حرفی از G1 نزد! اولین گوشی با سیستم عامل اندروید که وارد بازار شد، این گوشی برند T-Mobile داشت، ینی برای این اُپراتور آمریکایی ساخته شده بود، و سازنده ش هم شرکت اچتیسیِ تایوانی بود. هر طرف هم اسم یکیشون نوشته شده بود، جلوی گوشی T-Mobile، پهلوش htc، پشتش هم Google. البته تقریبا 5 ماه بعد اچتیسی همین گوشی رو با نام دریم (Dream) و تحت برند خودش وارد بازار کرد. اولین اندروید هم صفحه لمسی داشت و هم کیبورد کامل (QWERTY) شاید دلیلش این بود که میترسیدن مردم تمایلی به خرید یک گوشی تمام لمسی نداشته باشن (مسخره ست چون آیفون فروش بسیار عالی ای داشت)، شاید میخواستن دستگاه رو حرفه ای تر نشون بدن (اون روزها که روز های اوج بلک بری و نوکیا بود داشتن کیبرد های کامل دستگاه رو حرفه ای جلوه میداد)، شاید هم دلیل اصلیش فقط این حقیقت بود که اندروید در واقع اصلا برای دستگاه های لمسی ساخته نشده بود و قرار بود رو گوشی هایی با صفحه کلید کامل عرضه بشه، اما خوب با اومدن آیفون همه چی عوض شد.
الان تعداد دقیق مُدل هایی که از این سیستم عامل قدرت گرفتن مشخص نیست، چون تعداد زیادی محصولات چینی و هندی هم وجود داره که دارن تبلت ها و گوشی هایی با این سیستم عامل میسازن، اما تخمین حداقل توسط خود من (تکرار میکنم، حداقل) 1800 نوع دستگاه مختلفه (این عدد رو از خودم در نیاوردم، اگه میخواید بدونید از کجا میگم، میتونید ازم بپرسید.)! این در حالیه که سیستم عامل سیمبین که دومین سیستم عامل بزرگ از حیث انواع دستگاه های تولید شده با این سیستم عامله، فقط 10% این تعداد، ینی 180 مدل دستگاه داشت.
3- گلکسی اس I9000
برخلاف تصور عموم، گلکسی اس I9000 اولین تلفن اندرویدی سامسونگ نبود، بلکه I7500 گلکسی اولین گوشی اندرویدی سامسونگ بود، که دقیقا یک سال قبل از گلکسی اس ارائه شد. اما چرا به جای این گوشی، من گلکسی اس سامسونگ رو در لیستم آوردم؟ چون این گلکسی اس بود که بازی رو برای سامسونگ عوض کرد، سامسونگ شرکتی بود که از نظر سخت افزاری و تکنولوژیکی در جای مناسبی قرار داشت، اما پلتفرمی برای توسعه نداشت و پلتفرم های موجود مثل سیمبین هم براش جوابگو نبودن، سرانجام با اومدن اندروید و یک سال پس از معرفی رسمیش، اولین گوشی اندرویدی خودش که همون I7500 بود رو معرفی کرد، اما این کافی نبود، در نتیجه یک سال بعد، گوشی ای با نهایت سخت افزار اون دوران (البته بدون فلش و با بدنه بی کیفیت) و سیستم عامل اندروید روانه بازار کرد، گوشی ای که به عقیده بسیاری، از جمله دادگاه و کارشناسان اون (و همچنین خیلی از کارشناسای مستقل) از نظر ظاهری و طراحی، تقلیدی بود از آیفون 3G و 3GS .به هر حال، این گوشی باعث موفقیت، محبوبیت، و معروف شدن بیش از پیش سامسونگ شد، و سامسونگ رو وارد مسیری کرد که باعث شد تبدیل به سلطان دنیای اندروید بشه، و برای مثال اولین تبلت اندرویدی دنیا، و اولین فبلت دنیا و بسیاری چیز های دیگه رو بسازه! هرچند این سلطنت الان متزلزله و مدعیان و رقیبان بسیاری داره، اما هنوز هم که هنوزه، سامسونگ داره با قدرت پیش میره.
4- آیفون 4
چهارمین نسل از خانواده آیفون که به همین نام هم صدا میشه. اپل بعد از آیفون اصلی دو مدل دیگه هم داد، 3G که همون آیفون اصلی بود فقط طراحیش عوض شده بود و از 3G پشتیبانی میکرد (و به همین نام هم صدا شد) و 3GS که همون طراحی و بسیاری از امکانات 3G رو داشت و فقط با یک سری بهبود های سخت افزاری سریعتر شده بود (حرف S هم در پایان 3GS نشونه Speed یا سرعته). اما از نوآوری خاصی خبری نبود، سه نسل از آیفون ها اومده بودن ولی تو بسیاری از موارد مشابه بودن، رقبا کم کم داشتن پیشرفت میکردن، برای مثال به نکسوس وان و گلکسی اس نگاه کنید، صفحه بسیار با کیفیت تر، دوربین های بهتر، بدنه باریک تر، سرعت بیشتر و... باعث شده بود تا آیفون به سختی به چالش کشیده بشه. و اپل کاری رو کرد که همیشه (البته بعد از معرفی آیفون های جدید و ساعت اپل، شاید دیگه نشه گفت "همیشه"...) میکنه: محصولی معرفی کرد که استاندارد های جدیدی تعریف کنه. طراحی کاملا جدید و متفاوتی داشت، باریکترین گوشی در اون زمان بود، آنتنهای مخابراتی و ارتباطیش به شکل بسیار زیبایی مثل یک نوار دور تا دور گوشی بود که هم به زیباتر شدن گوشی کمک کرده بود، هم به کوچکتر شدنش (البته بعدا باعث مشکلاتی شد...)، و پردازنده پرقدرت یک گیگاهرتزی داشت که نسبت به آیفون قبلی، بسیار سریعتر بود و دارای گرافیک بسیار عالی ای هم بود، صفحه نمایش رتینا تعریف جدیدی از کیفیت ارائه کرد و روی حسگر ژیروسکوپ هم خیلی مانور داده شد. در زمان خودش و تا حدودی با معیار های الان هم یک شاهکار طراحی صنعتی بود، محصولی پر از امکانات و نو آوری که بعد از اولین آیفون بی سابقه بود، و هنوز هم از سمت اپل بی سابقه محسوب میشه. بعد از آیفون 4 بود که ناگهان همه شرکت ها شروع کردن به مانور دادن روی باریک بودن گوشی هاشون و تراکم پیکسلی بالی صفحه نمایش ها. آیفون 4 واقعا در این لیست جا داشت.
5- لومیا 800
نمیشه از گوشی های ستودنی صحبت کرد، ولی از اولین ویندوزفون نوکیا حرفی نزد. البته بیشتر نکات مثبتش رو از برادر لینوکسیش، N9 امانت گرفته. برای مثال از طراحی نوکیا N9 (که به نظرم من فوق العاده ست) بهره میبرد، صفحه نمایش CBD AMOLED تقریبا برآمده (مثه اونی که تو آیفون جدید استفاده شد) داشت که البته روشناییش از N9 کمتر بود و همونطور که N9 مثل آیفون 4 و گلکسی اس صفحه نمایش و محافظ صفحه و حسگر های لمسی تو هم ادغام شده بودن، در لومیا 800 هم موقع لمس صفحه، کاملا حس میکردین که دارین خود تصاویر رو لمس میکنید، پردازنده یک هسته ایش کمی نسبت به رقبای دو هسته ای بدتر به نظر میرسید اما با فرکانس 1.4 گیگاهرتز اصلا ضعیف نبود، دوربین بسیار خوب و با کیفیتی داشت که کاملا با رقبا قابل مقایسه بود (هرچند فیلمبرداری HD به زودی با Full HD جایگزین شد) و بدنه یکدست پلی کربناتی از ویژگی های دیگه اولین ویندزفون نوکیا بود. ساخت این گوشی نتیجه قراردادی بود که نوکیا با مایکروسافت بسته بود، که باعث شد هم نوکیا نجات پیدا کنه و هم ویندوزفون پیشرفت های قابل ملاحظه ای بکنه. و در نهایت هم به خریداری شدن نوکیا توسط مایکروسافت انجامید.
در شرایطی که روزانه گوشی های جدید معرفی میشن خیلی سخته که یه لیست 5 تایی از گوشی ها انتخاب کرد، در نتیجه، قصد دارم تعدادی از گوشی های شایسته تقدیر رو هم نام ببرم:
نوکیا 5800 اکسپرس میوزیک که پاسخ نوکیا به آیفون بود و هرچند فروش خیلی خوبی رو هم تجربه کرد و گوشی خیلی خوبی هم بود، اما مسیر کلی نوکیا غلط بود و باعث نشد این کمپانی فنلاندی نجات پیدا بکنه.
اچتیسی Hero هم، در ایران بسیار گوشی محبوبی شد و حق هم داشت، کیفیت ساخت خیلی خوب، طراحی جالب، صفحه خازنی با کیفیت، سیستم عامل اندروید 1.5، و محیط کاربری sense و ترَکبال که به عنوان دوتا از امضا های اچتیسی بودن، از بقیه مشخصات این گوشیه. به خاطر اندروید کاپ کیک یک سری کمبود ها داشت، مثل فیلمبرداری ضعیف و تواناییِ نمایش فقط 65 هزار رنگ، اما باز هم محصول موفق و بسیار جالب توجهی بود، از نظر من اچتیسی تا زمان معرفی گوشیِ وان، نتونسته بود گوشی ای در حد و اندازه هیرو بسازه.
نوکیا N8 با دوربین 12 مگاپیکسلیش که در زمان خودش فوق العاده بود و هنوز هم از نظر دوربین خیلی قوی محسوب میشه، با سیستم عامل سیمبین 3 اومد و با آپدیت به آنا و بِل حتی بهتر از قبل شد، اما دیگه دیر شده بود، شاید اگه نوکیا این سیستم عامل رو روی 5800 معرفی کرده بود، الان همه چی فرق میکرد. N8 هم نتونست نوکیا رو نجات بده و شرایط بازی رو عوض کنه، خیلی دیر شده بود.
سامسونگ گلکسی نوت N7000 که اولین فبلت دنیا محسوب میشد و ثابت کرد قلم اونجوری که استیو جابز فکر میکرد، نمُرده! فاصله بین تبلت ها و گوشی ها رو پُر کرد، و برای کسایی که دنبال یه تبلت خیلی کوچیک یا گوشی خیلی بزرگ بودن تبدیل به یه دستگاه ایده آل شد! همچنین به عنوان فبلت، مرزی رو مشخص کرد که هنوز اکثر گوشی ساز ها مثل خود سامسونگ و سونی (که پرچمداراشون رو در همین مرز و با سایز 5.2 اینچ معرفی میکنن) و اچتیسی به اون وفادارن، اما متاسفانه بعضی شرکت های چینی و الجی توجهی به این مرز نمیکنن، و حتی استفاده از لفظ فبلت رو هم متوقف کردن. احتمالا در آینده همه شرکت ها همینکار رو میکنن.
سری پَدفون ایسوس رو واقعا نمیشه در لیست نیاورد، البته ازونجایی که این ایده بیشتر مورد توجهمه تا یک مدل مشخص، پس از کل سِری به عنوان یک مورد شایسته تقدیر نام بردم، این ایده که بتونین همه اطلاعاتتون، عکس ها، بازی ها، امتیاز ها و... رو بدون نیاز به سینک کردن هم در گوشی هم در تبلت داشته باشین خیلی جالبه، مخصوصا که هزینه عموما کمتری هم نسبت به خرید تبلت و گوشی جدا داره، و از طرف دیگه میتونید مطمئن باشید وقتی دارین با گوشی کار میکنید کسی نمیتونه با تبلتتون ور بره، و برعکس. :)
سونی اکسپرا Z که اولین پرچمدار ضدآب سونی، و اولین پرچمدار ضدآب بین بقیه پرچمدارها بود سونی رو سلطان دریا ها کرد. از بسیاری جهات میشد گفت بعد از سونی اکسپریا اس، این گوشی رسما اولین پرچمدار جدید سونی بود، و راه حلی که سونی سعی داشت به وسیله اون از وضعیت وخیمش خارج شه، مجموعه ای پُر از اشکال و ایراد بود، اما سونی با به روز رسانی های 6 ماهه و معرفی Z2، Z1 و Z3 مدام سعی در بهبودش داره و نسبتا هم موفق شده.
الجی G2 که طراحی بسیار هوشمندانه ای داشت، هم از نظر طراحی ظاهری هم از نظر طراحی صنعتی، که توضیحش برای این مطلب کمی طولانی میشه، این دستگاه از این جهت حائز اهمیت بود که به سامسونگ و دنیا نشون داد الجی هم میتونه گوشی های خوبی بسازه و موقعیت بقیه رو تهدید کنه (البته الجی پیش از اون هم گوشی های بسیار خوبی میساخت، و برعکس ایران در بازار های جهانی محبوبیت مناسبی داشت، اما متاسفانه در ایران اسمش بد در رفته بود، و مردم گوشی هاش رو با کیفیت نمیدونستن، که این روند برای ما ایرانی ها با معرفی G2 متوقف شد.)
الجی G Flex فقط به دلیل فبلت بودن در لیست نیومد. کلکسیونی از نوآوری! به نظر خود من این میزان از نوآوری از زمان آیفون 4 تا به حال بی سابقه بود! اشتباه نکنید، فقط به خاطر خمیده بودنش نیست، این فبلت به معنای واقعی کلمه انعطاف پذیره، ینی میتونی صافش کنی بدون اینکه بشکنه، و در عین حال قاب پشتش هم ترمیم پذیره، ینی خط و خش هایی که روش می افته بعد مدت کوتاهی از بین میره، اگه سایزش فقط یک اینچ کوچیکتر بود، مطمئنا تو لیست جا داشت.
در آخر فقط میخواستم یاد آور بشم که لیست طبق تاریخ معرفی دستگاه ها بود، نه میزان تاثیر گذاریشون.
ممنون که با من همراه بودین.
- ۹۳/۰۶/۲۱
تـو اکثر متن هایی که مینویسی غلط املایی وجود داره یا بهتر بگم حروف جا افتاده هست، که به شاکله ی بلاگ و متون ت میتونه ضربه بزنه،لطفاً بعد از تایپ یکبار متن رو باز بینی کنید:)
مرسی